رتبه بندی معلمان
یکی از راه کارهای سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش اجرای طرح رتبه بندی معلمان است. طرحی که بارها از سوی مسئولین آموزش و پرورش با عبارات پر طمطراق تکرار شده است و برخی مجلس نشینان نیز اجرای آن را راهی مناسب برای کاهش مشکلات معیشتی فرهنگیان می دانند.هر چند جزئیات این طرح و کم و کیف آن هنوز مشخص نیست ولی گمان آن می رود که اجرای این طرح فقط التیام بخش پاره ای از مشکلات عدیده پیش روی نظام تعلیم و تربیت و آن هم در برهه ای از زمان باشد.
طرحی که ظاهراً هدفش به راه انداختن مسابقه علمی بین فرهنگیان برای گرفتن مزد و حقوق بیشتر است که اگر این گونه باشد ماهیت آن زیر سوال رفته و جنبه ای مادی گرایانه به خود می گیرد.
از شنیده ها پیداست که برای منتفع شدن از برکات این طرح باید کتاب تالیف کرد و تحقیق نوشت و مدارج بالای علمی کسب نمود ، ولی برای آن دسته از فرهنگیانی که سال های زیادی را در آموزش و پرورش سپری نموده و دیگر رمقی برای تحقیق و تالیف ندارند چاره چیست؟! آیا نه این است که برای داشتن پرونده ای مملو از تحقیق و تالیف و ابتکار و نوآوری باید فکری آرام و جسمی توانا و بدون دغدغه مادی داشت.
آیا بهتر آن نیست که متولیان اجرای این طرح ابتدا ساز وکارهای لازم برای این طرح ، همچون مرتفع نمودن مهم ترین مطالبه فرهنگیان یعنی معیشت و زیر ساخت های لازم را برطرف نموده و سپس به اجرای آن بیاندیشند؟
اگر این طرح تنها عده ای محدود را شامل شود در دراز مدت محکوم به شکست شده و این در حالیست که ما در آموزش و پرورش دیگر مجالی برای آزمون و خطاهای مکرر نداریم. باشد که این طرح بتواند هم به یاری تعلیم و تربیت بیاید و هم به یاری نیروی انسانی( معلمان) عظیم آن که بدنه اصلی آموزش و پرورش کشور است.
امروز بیشترین عاملی که معلمان را در شهرهای مختلف به« تجمع سکوت » واداشته نارضایتی از وضعیت حقوقی و معیشتی بالاخص در مقایسه با دیگر مستخدمین کشوری در ارگان های دیگر است . پس در نظر نگرفتن این خواسته برحق در اجرای رتبه بندی معلمان و منوط دانستن آن به کسب شایستگی ها و کسب امتیازات لازم و سخت گیری های بی مورد احتمالی موجود در آن ، بار دیگر معلمان را در اراده دولت برای حل مشکلات شان با تردید دوباره همراه خواهد نمود .
کاری نکنیم که جامعه با دید تحقیر آمیز و نیازمند به فرهنگیان نگاه کند ؛ چرا که فراگیر شدن این ذهنیت در جامعه ضربات جبران ناپذیری به پیکره ی تعلیم و تربیت و آینده سازان کشورمان خواهد زد.
اگر معلمی را یک رسالت می دانیم باید دغدغه مسائل معیشتی در آن محلی از اعراب نداشته باشد( لزوم توجه دولت به بودجه آن ) و اگر آن را یک شغل و شاغلان اش را کارمندان دولت می دانیم همچون دیگر کارکنان با آن برخورد شود که در هر دو سو باز نیازمند امنیت روانی و جسمی و رعایت عدالت با توجه به حساسیت و ماهیت کار آن است.
آینده دور نیست .
قضاوت درباره ی این طرح را به شما سروران واگذار خواهیم کرد...
و من الله التوفیق
منبع:سخن معلم
